FOTOGRAFICZNY KALENDARZ ADWENTOWY – podsumowanie

Oficjalnie mogę nazwać się rasową uczestniczką wszelkich wyzwań fotograficznych. Do tego dołączam kreatywność, która z fotografią tworzy udany związek i idealny plan na zdjęcia gotowy. Dzisiaj podsumowanie jednego z takich wyzwań. Jest wiele zdjęć do obejrzenia i mam nadzieję jeszcze więcej inspiracji.

Uwielbiam fotografować. Od zawsze. Biegałam od niepamiętnych czasów z aparatem, jeszcze tym na kliszę. A i bardzo często stawałam po drugiej stronie obiektywu i wyginałam się w różne strony świata. Powoli wchodziłam w ten świat, chociaż efekty mnie nie satysfakcjonowały. Ale ciągle próbowałam. Jednak dopiero od kilku miesięcy wpadłam w fotografię na poważnie. Jak śliwka w kompot. Bramy tej dziedziny otworzyły się, kiedy dostałam od męża smartfona, który ma już porządne możliwości. A teraz, kiedy od niedawna jestem posiadaczką Mr. Nikona… no cóż – nie rozstaję się z nim. Odkrywam tajniki, uczę się, czytam, ale przede wszystkim praktykuję. Kto nie pstryka, ten nie ma. Dlatego takie przedsięwzięcia są potrzebne. A podziękować chcę za całe to pozytywne zamieszanie Dorocie z bloga www.kameralna.com.pl, która jest autorką tego wyzwania. Świetna sprawa! Fotograficzny kalendarz adwentowy. Dwadzieścia cztery tematy do zrealizowania. Pomysłowość ruszyła z kopyta i tak powstały poniższe fotografie.

1. Ulubiony gadżet. Niezmiennie notes i długopis. Zawsze w pobliżu, kiedy do głowy przychodzą refleksje, pomysły, zadania i że mleko trzeba kupić. Telefon to dla mnie niezastąpione urządzenie. Wspaniała rzecz, od której jestem troszkę uzależniona. Gadżeciara ze mnie okropna. No i Mr. Nikon. Tutaj nie muszę nic pisać – on mówi sam za siebie.

2. Pysznie. Połączenie Nutelli i banana zawsze wzmaga u mnie ślinotok. I nigdy nie kończy się na jednej kromce. A spróbowałam tej kombinacji  z banalnego powodu – często widywałam coś takiego na zdjęciach w Internecie. No i hit! Musicie sami wypróbować.

3. Moja praca. Podeszłam do tematu trochę inaczej i pokazałam, jak wyglądała moja praca nad ozdabianiem pierniczków. Lubię tegoroczny efekt, taki trochę glamour. Glamour? Zwariowałam doprawdy…!

4. Kolory jesieni. Udało mi się je złapać dzięki słońcu, które zaszczyciło Nas pewnego dnia. Promienie widoczne na tym zdjęciu są dla mnie bestsellerem.

5. Czytam. Mikołaj w tym roku był niezmiernie hojny i do lustrzanki dorzucił mi również książkę Jamiego Olivera. Pewnie dlatego, żebym nie zapomniała czegoś jeszcze czasem ugotować między jednym pstryknięciem, a drugim. A ja, jak na najwierniejszą fankę Pana Olivera przystało, zsikałam się ze szczęścia.

6. Prezent. W tym roku pakowałam prezenty w inny sposób niż zawsze. Dużo natury, mało błyskotek. Surowo. I tak właśnie chciałam. A wszystko opisywałam przy okazji postu na ten temat.

7. Leniwy poranek. U mnie niezmiennie wiąże się to z łóżkiem, kawą/herbatą, czymś do jedzenia i książką. Mąż przy boku mile widziany.

8. Rodzina. Nie będę się rozpisywać, a mogłabym. Bo o rodzinie mogę mówić godzinami, popadając często w ton filozoficzny. Nie chcecie tego. Napiszę zatem jedno, może dwa zdania. Mam to szczęście, że otaczają mnie cudowni ludzie. Kocham ich ponad własne życie.

9. Relaks. Wiem to. Ale naprawdę, nie musicie mi tego powtarzać, ja to wiem! Wiem, że jestem nudna. Znowu herbata, znowu książka, znowu łóżko. W sumie łóżko bywa czasem dosyć interesujące. Wracając – relaksuję się na milion sposobów, ale tę kombinacje tak dobrze się fotografuje :D

10. Mój dom. Jestem wrażliwcem, a do tego wzrokowcem. To wystarczyło, żeby ulokować w widocznym miejscu ramkę z takim napisem. Przyznajcie, że ten napis jest bardzo życiowy i prawdziwy. Jeżeli macie ochotę na coś podobnego, odsyłam Was do postu o typografii.

11. Kawa. Kiedyś piłam tylko herbatę. Poszłam na studia, poznałam Kobiety Mojego Życia (wszystkie wprost żłopały hektolitry tego napoju). Trzymałam się kilka miesięcy. Ale jak to w życiu bywa – w końcu (się) puściłam i spróbowałam. Tydzień wystarczył na to, że w kawiarniach zamawiałyśmy już cztery kawy, a nie trzy i jedną herbatę. Nie jestem uzależniona. Nie potrzebuję kofeiny, nie trzęsą mi się bez niej ręce. Kilka razy przestałam pić kawę tak po prostu i nie odczuwałam żadnego braku. Ale zawsze wracam do jej smaku, do zapachu i do samej ceremonii picia. Wam też się wydaje, że kawa pięknie paruje? Jakoś tak inaczej niż herbata.

12. Dłonie. Nie lubię swoich dłoni, więc to zadanie było dla mnie prawdziwym wyzwaniem. Ale podołałam. Mimo, iż nie są ulubioną częścią mojego ciała, to efekt końcowy mnie zadowolił. Przy okazji, na dworze było -7 stopni C. i ręce mi zamarzły, a później odpadły.

13. Słodki. Lukier królewski jest najsłodszą rzeczą, jaką jadłam. Właśnie nim dekorowałam swoje wypieki.

14. Moja pasja. W moim życiu jest wiele rzeczy, które kocham robić. Śpiewam, tańczę, tworzę projekty DIY, czasem rysuję, wzbogacam się o informacje na temat niezbadanego i magicznego dla mnie autyzmu. Ale jednak pierwsza i najmocniejsza trójka to zdecydowanie kuchnia, fotografia i książki.

15. Biały. Trochę sprzeczne informacje Wam wysyłam. Bo tu opis „biały”, a zdjęcie bardziej kolorowe już być nie może. To o trunek chodzi, który wtedy delikatnie sączyłam. Biały trunek. Białe wino, które tak bardzo kocham. WRÓĆ! Uściślijmy – każde wino kocham.

16. Nowe. Tutaj zdjęcie mogło być tylko jedno. Jego zdjęcie. Mr. Nikon w całej okazałości. Nowy, nowiusieńki. Mój!

17. Miłość. Połączyłam dwie miłości razem. Nową, czyli bokeh i troszkę starszą, ale najważniejszą, czyli miłość do mojego męża. Wskutek eksperymentu wyszły Nasze inicjały. TJ.

18. Na stole. Pisząc kawa, mam wrażenie, że mnie zabijecie! Za częstotliwość jej występowania u mnie. Ale była na tym stole, to miałam nie zrobić zdjęcia?

PS. Drogie mleko, ja Cię bardzo proszę, zwolnij z tym mieszaniem się z kawą! Kto to widział, żeby człowiek ścigał się z ułamkami sekund, żeby zrobić takie zdjęcie.

19. Ja. W takiej wersji mnie tu jeszcze nie było. To był dzień oficjalnego rozdania dyplomów magisterskich. Tak sobie pomyślałam, że raz na jakiś czas trzeba z siebie zrobić człowieka. No to zrobiłam.

20. Wygodnie. W czasie dnia, kiedy jestem w domu biegam w legginsach, tunikach, bluzach i dresach (zapewniam, nic nie jest rozciągnięte), natomiast mam też strój wieczorowy. Do chodzenia po domu oczywiście. I zazwyczaj tak on wygląda. Przyjemnie, ciepło, miło i trochę zadziornie. Tak jak lubię.

21. Ulubiony kolor. Nie, to nie jest zielony, ani fioletowy. Biały. Po prostu biały. Gust zmienił mi się o 180 stopni. Uwielbiam ten kolor. Tylko coś mi tu nie pasuje…coś jakby…ach, faktycznie „Kochanie, trzeba tylko przemalować cały pokój na biało!”

22. Dekoracja. Dekoracja domu kompletnie mnie w tym roku pochłonęła. Kilka DIY, wszędzie światełka, dużo naturalnych dodatków. Ten świecznik prezentuje się fantastycznie wśród drewnianych podkładek, które wykorzystałam jako świeczniki. Był wpis o tym, jak krok po kroku stworzyć takie cacuszko.

23. Choinka. Bokeh rządzi. Jestem tym zjawiskiem absolutnie zafascynowana. Dlatego też postanowiłam, że moją Choinkę w tym wyzwaniu ubiorę właśnie w bokeh.

24. Wigilia. W dzień Wigilii układałam misternie te moje pierniczki, żeby złożyć Wam smakowite życzenia.

Dla mnie ogromną inspiracją są zdjęcia. Potrafię przesiedzieć nieskończone ilości czasu przed komputerem przewijając kolejne strony pełne różnych ujęć. To mnie napędza do pracy, to mnie motywuje. Dobre zdjęcie to prawdziwa sztuka. Często łapię się na tym, że oglądając fotografie czuję wzruszenie, rozbawienie, zdziwienie i wiele innych. Czasem potrafię się zamyślić, popaść w refleksję lub wrócić do przeszłych już chwil. Jeżeli chociaż jedno zdjęcie wywoła u Was podobne emocje, jeżeli chociaż jedna osoba odczuje cokolwiek po dojściu do końca tego wpisu, to będę najszczęśliwszym człowiekiem w swoim województwie :) Wiem, że to jeszcze za wcześnie, ale kiedyś pragnę inspirować innych.

Dorota, jeszcze raz wielkie dzięki za to wyzwanie. Tyle zabawy, tyle pomysłów, tyle ujęć. Aż chce się działać dalej!

Jeżeli macie ochotę być na bieżąco, to zapraszam Was tutaj: mój Facebook, mój Instagram.