Pizza z kiełbasą, pomidorami i rukolą

Podczas długiego weekendu majowego pogoda postanowiła wyciągnąć mnie na zewnątrz. Z ogromną radością ogłaszam wszem i wobec, że rozpoczynamy sezon ogrodowo – balkonowo – tarasowy! Dni będą coraz dłuższe, słońce coraz mocniejsze, powietrze coraz cieplejsze. Taka perspektywa napawa mnie tak niewytłumaczalną radością, że nie jestem w stanie jej ukryć. Zresztą nie mam nawet takiego zamiaru! Moja twarz rozpromienia się na samą myśl posiłków na świeżym powietrzu. Na ten moment czekam przez kilka zimnych miesięcy. Moment, kiedy to pierwszy raz wynoszę talerze z jedzeniem do ogrodu  i jem. Nie przed telewizorem, nie z radiem w tle. Po prostu jem.

Moim ekranem są kwitnące drzewa i wściekle zielona trawa. Moim radiem są ćwierkające ptaki, które nigdy nie śpią. Tylko tyle i aż tyle.

Tak naprawdę tegoroczny sezon na jedzenie na zewnątrz otworzyliśmy w sobotę. Było niesamowicie ciepło, słońce oszalało i okazało się w tym dniu nad wyraz łaskawe.  My zmęczeni po ogromie pracy, którą wykonaliśmy w ogrodzie usiedliśmy na tarasie. Ja przyniosłam kawę, croissanty, truskawki i (znowu!) nutellę. On – czym zaskoczył mnie do żywego – znalazł francuską, bardzo przyjemną muzykę. W ten oto sposób mogliśmy poczuć się jak we Francji, tylko, że wieży Eiffla ani widu, ani słychu. Ale nie była mi do niczego potrzebna, bo ta chwila była idealna w swojej prostocie. I za takie codzienne i z pozoru mało istotne chwile jestem wdzięczna. Co może być bardziej istotnego od szczęścia w sercu, które człowiek odczuwa w danym momencie.

Łapcie takie chwile, zauważajcie je, dziękujcie za nie. Nie muszą być kreowane na tle wielkiego ogrodu z truskawkami na talerzu. Może to być równie dobrze kanapka z pasztetem i keczupem zjedzona przy akompaniamencie radia. Możecie w tym czasie jedną ręką dotykać wzrastającej bazylii w doniczce, a drugą Jego twarzy. I to też będzie chwila idealna. Uwierzcie mi – znam to z własnego doświadczenia!

Z czego składa się Nasza codzienność? Z takich właśnie chwil, momentów, szybkich sytuacji, o których zapominamy, które wydają się nie istotne. A to one tworzą Naszą rzeczywistość. Pielęgnujmy je, dbajmy o nie.

[dropshadowbox align=”center” effect=”lifted-both” width=”230px” height=”” background_color=”#ffffff” border_width=”1″ border_color=”#be9656″ ]Pizza z kiełbasą, pomidorami i rukolą[/dropshadowbox]

Składniki:

Ciasto:

• 250 g mąki
• 1 łyżka oliwy
• 150 ml ciepłej wody
• 7 g suszonych drożdży lub 15 g.  świeżych drożdży
• 1 łyżeczka cukru
• sól, szczypta ziół prowansalskich

Sos pomidorowy:

• 2 łyżki oliwy
• 1 cebula
• 2-3 ząbki czosnku
• 0,5 łyżeczki ostrej papryki
• 0,5 łyżeczki wędzonej papryki
• 1 łyżeczka słodkiej papryki
• 2 szczypty kurkumy
• 1 łyżka suszonego oregano
• 1 łyżka suszonej bazylii
• 1 łyżka octu balsamicznego
• kilka kropel tabasco
• 1 łyżeczka sosu sojowego
• 1 puszka krojonych pomidorów
• 2 łyżki koncentratu pomidorowego
• 0,5 łyżeczki czerwonej pasty curry (opcjonalnie)
• Sól, pieprz

Dodatki:

• około 14-18 plasterków kiełbasy
• 8 pomidorków koktajlowych
• 4 suszone pomidory
• 20 g sera feta
• ½ szklanki wędzonego sera żółtego
• ½ mozzarelli
• rukola

Sposób przygotowania:

Ciasto:

Jeżeli używamy suszonych drożdży, to sprawa jest bardzo ułatwiona. Umieścić w misce mąkę, drożdże, cukier, sól, zioła, dolać wodę (ciepłą, ale nie gorącą) i oliwę z oliwek. Wszystko dokładnie wymieszać najlepiej drewnianą łyżką. Kiedy ciasto zacznie nabierać kształtu, przełożyć je na blat i wyrabiać dłońmi przez 10-12 minut. Jeżeli w grę wchodzi robot kuchenny z hakiem, czas wyrabiania skraca się do 7 minut.

Jedna uwaga dla tych, którzy tak jak ja, posiłkują się robotem do wyrabiania ciasta na pizzę. Na końcu wyrabiajcie jeszcze ciasto przez około minutę rękami. Drożdżowe bardzo lubi ciepło dłoni – odwdzięczy się Wam pięknie wyrastając.

Jeżeli używamy świeżych drożdży, musimy przygotować rozczyn. Do małej miseczki/szklanki pokruszyć drożdże, dodać cukier, oliwę, 50 ml ciepłej wody i 1 łyżkę mąki. Wymieszać, przykryć ściereczką i odstawić na około 10 minut do wyrośnięcia i wytworzenia się piany.

Do dużej miski wsypać pozostałą mąkę, sól, zioła, wlać pozostałą wodę, powstały rozczyn z drożdży i postępować w sposób, jaki opisano powyżej.

Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku po wyrobieniu ciasta przykryć je ściereczką i odstawić do wyrośnięcia w ciepłe miejsce bez przeciągów na około 1 godzinę. Ciasto powinno podwoić swoją objętość.

W tym czasie można przygotować sos pomidorowy i dodatki.

Sos pomidorowy:

Na patelni rozgrzać delikatnie oliwę, wrzucić posiekaną cebulę i podsmażyć przez około 3 minuty. Do cebuli wycisnąć czosnek i dodać wszystkie przyprawy – podsmażać około minuty pilnując, żeby nic się nie przypaliło. Wlać ocet balsamiczny, sos sojowy, tabasco, przemieszać i dodać pomidory w puszce. Sos doprowadzić do wrzenia, dodać pastę curry, koncentrat pomidorowy, sól, pieprz i na średnim ogniu redukować sos przez około 10 – 15 minut. Ma być gęsty i dosyć zwarty. Nie może być wodnisty. Dostosujcie więc czas redukcji do własnych obserwacji.

Dodatki:

Kiełbasę pokroić na plastry, pomidory koktajlowe przekroić na pół, zetrzeć na dużych oczkach ser żółty, suszone pomidory pokroić w paski, ser feta w kostkę, a mozzarellę porozrywać rękami na mniejsze kawałki.

Wyrośnięte ciasto wyciągnąć na blat i kilka razy zagnieść, żeby odzyskało swoją elastyczność. Rozwałkować na okrągły placek (ja używam do tego dłoni i po prostu rozciągam ciasto do pożądanego przeze mnie kształtu). Na przygotowany placek wyłożyć połowę sosu pomidorowego, rozsmarować go na całej powierzchni. Posypać startym  żółtym wędzonym serem i po kolei układać kiełbasę, pomidory, suszone pomidory i wstawić do piekarnika rozgrzanego do 220 stopni na 18 minut. Po tym czasie wyciągnąć pizzę i posypać ją ostrożnie serem feta oraz mozzarellą, włożyć ponownie do piekarnika i piec jeszcze przez około 5 minut. Dzięki temu ser będzie miękki i nie przypali się.

Smacznego!

∗∗∗

Jeżeli ten wpis Ci się spodobał, bądź aktywnym czytelnikiem i wyślij go w świat za pomocą przycisków, które widnieją poniżej. Z góry dziękuję!