„Zanim umrę” Jenny Downham. Co byś zrobił, gdyby zostało Ci kilka miesięcy życia?

Bałam się tej książki. Zanim umrę …nie brzmi to nazbyt zachęcająco. Nie kojarzyłam tego tytułu z relaksem. Bałam się otworzyć pierwsze strony i zagłębić w tę historię, toteż przeleżała na półce dobrych kilka lat. W końcu poczułam, nad wyraz niespodziewanie, że jestem na nią gotowa. Teraz bardzo się cieszę, że jestem po jej lekturze, bo okazała się mieć na mnie niemały wpływ.

Jest to historia młodej Tess, która nie napawa optymizmem. Dziewczyna choruje na nowotwór. Wiadomo, że pozostało jej tylko kilka miesięcy życia. Tess postanawia jednak spisać listę rzeczy, które chce zrobić przed śmiercią. Jej specyficzne poczucie humoru i dogłębne analizy sytuacji sprawiają, że zaczynamy zastanawiać się nad własnym życiem, zaczynamy zatapiać się w rozmyślaniach i poddajemy się nachodzącym nas refleksjom.

Piękna, wzruszająca, smutna powieść. Po zakończeniu tej lektury nie potrafiłam odłożyć jej tak po prostu na półkę i zapomnieć. Całkowicie zmieniła moje nastawienie. Nie potrafiłam przestać myśleć o uczuciach, jakie we mnie wyzwoliła. Aż w końcu doszłam do momentu, którego najbardziej się obawiałam. Kolejny raz pojawiło się skrzętnie odrzucane przeze mnie pytanie „co zrobiłabym, gdyby zostało mi kilka miesięcy życia”. I pozwoliłam moim myślom na galop po mojej głowie. Nadszedł czas, żeby w końcu odpowiedzieć sobie na to dręczące mnie pytanie.

∗∗∗

Szalony skok na bungee. Szybki ślub w Las Vegas. Seks z nieznajomym. Tatuaż. Kolczyk w wardze. Wydanie wszystkich oszczędności na głupoty. Rzucenie pracy i wygarnięcie szefowi za te wszystkie lata pracy.

Nie… ja chciałabym zrobić coś całkiem innego.

Chciałabym mówić częściej „kocham Cię” osobom, na których mi zależy. Chciałabym wzniecić w ich oczach iskierki szczęścia i uśmiechać się ukradkiem za każdym razem, kiedy je zauważę. Chciałabym częściej nosić krótkie spódniczki i wysokie obcasy. Chciałabym zrobić sobie wściekle mocny makijaż i tańczyć do białego rana. Chciałabym rzadziej się dąsać i ciszej krzyczeć. Chciałabym przestać zazdrościć i cieszyć się z tego, co mam. Chciałabym zrywać więcej stokrotek i pleść więcej wianków. Chciałabym mniej płakać i nie mieć później spuchniętych oczu. Chciałabym być bardziej asertywna i mniej naiwna. 

Chciałabym doceniać najmniejsze radości, a smutki przyjmować z pokorą. Chciałabym siedzieć całymi godzinami w kuchni i gotować oraz piec hurtowe ilości jedzenia. Chciałabym częściej przytulać się do Jego piersi i czuć rytmiczne bicie serca – oznaka naszego istnienia. Chciałabym uważniej słuchać. Chciałabym odwiedzić Nowy Jork…och Nowy Jork.

Chciałabym słuchać deszczu i czytać książki bez opamiętania. Chciałabym częściej dostrzegać ludzi potrzebujących i im pomagać. Bezinteresownie. Chciałabym zanurzyć jeszcze raz stopy w lodowatym morzu. Chciałabym wychodzić na wieczorne spacery z podskakującym koło nogi psiakiem. Chciałabym ujmować Jego twarz w dłonie tak często, jak tylko miałabym na to ochotę. Chciałabym częściej wystawiać twarz na słońce i wiatr. Chciałabym jadać wystawne śniadania i chodzić w swoich najlepszych ubraniach. Chciałabym śmiać się do utraty tchu – umierać ze śmiechu.

Chciałabym oddychać tak głęboko, żeby poczuć ból. Chciałabym wciągnąć powietrze na zapas, żeby mi go nigdy nie zabrakło. Chciałabym szepnąć najbliższym, że zawsze będą dla mnie wszystkim, co mam. Chciałabym sprawić, żeby każdy dzień stał się świętem, bo mogę cieszyć się łykiem ulubionej kawy, dotykiem splecionych dłoni i Jego cichym szeptem, który rozlewa się po moim sercu, jak lawina.

Chciałabym…wiele.

∗∗∗

A może zacznę robić te wszystkie rzeczy bez wiszącego nade mną wyroku. Może po prostu zacznę żyć tak, jakby jutra miało nie być.

Może. Dam. Sobie. Szansę. Żeby. Zdążyć.

∗∗∗

A Ty? Co byś zrobił, gdyby zostało Ci kilka miesięcy życia? Może zacznij już teraz – po co tracić tak cenny czas.