Jak ruszyć z miejsca (1): przestań być leniem!

Zmiana życia brzmi dosyć szumnie. Ale już zmiana pewnych nawyków, przyzwyczajeń i nastawienia może się udać, jeżeli tylko będziemy systematyczni i pracowici.

Dzisiejszym wpisem zaczynam serię na blogu „Jak ruszyć z miejsca”. To zbiór moich przemyśleń, informacji, sprawdzonych przeze mnie sposobów oraz linków ze świata blogosfery. To wszystko ma na celu doprowadzić Nas do momentu, w którym będziemy mogli powiedzieć, że w końcu nadszedł czas na zmiany. A zmiany są dobre, pamiętajcie o tym!

Kiedy myślałam nad powodami mojego zastoju, od razu moje wewnętrzne ja zaczęło krzyczeć wniebogłosy PRZESTAŃ BYĆ LENIEM! Dlatego zaczynam dzisiaj od sposobów na poskromienie lenia, który siedzi chyba w każdym z Nas.

1. Zacznij dzień produktywnie.

Jakieś kilka lat temu moim codziennym porannym  rytuałem było spożywanie śniadania podczas oglądania telewizji. W końcu kilkanaście minut przy informacjach ze świata (nie wierzcie mi, oglądałam zazwyczaj same mało ważne głupoty) nikomu nie zaszkodzi, a i śniadanie jakoś tak bardziej w tych warunkach smakowało. No cóż, czas na finał – nigdy, ale to nigdy nie udało mi się wyłączyć telewizora wraz ze skończeniem jedzenia. Minuta za minutą mijały, a ja budziłam się nagle po godzinie, dwóch i łapałam się za głowę, bo przecież tyle czasu zmarnowane. Moja poranna motywacja znikała, a najlepsze dla mnie godziny pracy/nauki przepadały bezpowrotnie. Obiecywałam poprawę, która nie nastąpiła. W końcu postawiłam przed sobą sprawę jasno – poranek to świętość, a telewizor nie jest dla mnie o tej porze wskazany. Proste? Proste. Teraz moim codziennym rytuałem jest dobre śniadanie, kawa/herbata i planowanie z muzyką w tle. Znajdź swoją poranną rutynę. Nie pozwól, żeby cokolwiek zaburzyło Twój spokój i plany na dany dzień. Wstań wcześniej (przy czym pamiętaj, że musisz się wysypiać), naładuj akumulatory chwilą spokoju. Zaczynaj od rzeczy najtrudniejszych, bo kiedy dzień ma się ku końcowi, nasze plany się rozjeżdżają, motywacja spada, energia gdzieś się ulatnia – a to nie jest dobra podstawa do walki z wymagającymi zadaniami.

2. Liczy się „teraz”.

Leżysz na sofie, skaczesz bezsensownie po kanałach, włóczysz się po domu szukając szczęścia w kolejnym słoiku Nutelli. Bywa i tak. Każdego dopada leń – nie ma się co oszukiwać. Jednak tylko od Nas zależy, czy damy mu kopa w cztery litery, czy zakumplujemy się z nim (co raczej nie oznacza równej przyjaźni). Kiedy uporałam się z telewizją, przyszedł czas na Internet. Dużo Internetu. Dużo laptopa. Dużo zmarnowanego czasu. Setki razy łapałam się na tym, że siedzę i oglądam kolejny bzdurny filmik na youtube. Ale naprawdę tak bzdurny, że nie mogłam ogarnąć moich powodów tego zachowania. Najlepsze jednak były komentarze pod takimi filmikami co ja tu robię; co ja oglądam; nawet nie wiem kiedy tu się znalazłem. Te wpisy na początku bardzo mnie rozśmieszyły, ale chwile później zastanowiły. No bo faktycznie, co konkretnego wyniosę z jakże ambitnego filmiku, na którym jakaś nastolatka fałszuje do kamery, a inny nastolatek z kolegą skaczą z murku obijając się przy tym niemiłosiernie. Konkretnie to nic. Mój sposób? WYŁĄCZ TO NATYCHMIAST! Kliknij ten czerwony krzyżyk, uwolnij się od tych zapychających głowę bzdur, udowodnij, że potrafisz nad sobą zapanować. Nie czekaj do końca filmiku, do końca reklamy, do końca napisów, jeszcze minutkę, jeszcze sekundkę. Najlepiej będzie, jak wyjdziesz/oddalisz się od tego, co tak zabiera Ci czas. Idź do innego pokoju, zrób sobie herbatę, porozmawiaj z kimś. To pomaga, ale tylko wtedy, jeżeli działasz bez skrupułów. Jeżeli działasz teraz.

3. Wyjdź na dwór.

Każdy wie o tym, że spacer może być tajną bronią w  walce z lenistwem. Tym razem Ty wyjdź na zewnątrz z psem, wyciągnij męża/żonę/mamę/tatę/rodzeństwo. Przewietrz się, dotleń, pooddychaj głęboko (zdziwilibyście się jak płytko oddychamy, angażując jedynie górną część płuc!). Przebiegnij parę metrów, złap zadyszkę, rusz się chociaż na parę minut! U Nas spacery to standard. I to nie jeden na dzień – zazwyczaj jest ich 4-5 po 10-15 minut. 10-15 minut! Na dobrą sprawę tyle trwa reklama w telewizji. Warto to przemyśleć.

4. Potrzebny Ci plan.

Nie mówię tu o zaplanowaniu każdej minuty – nie popadajmy w paranoję. Są dwie sytuacje, które mogą być przyczyną lenistwa: za duża ilość zadań i za mała ilość zadań. Jest tak, że jeżeli mamy za dużo na głowie, a obowiązków cały czas przybywa, to w pewnym momencie brakuje Nam sił na ich realizację. Wybieramy więc mało wymagające leniuchowanie, żeby o tym wszystkim nie myśleć, żeby zapomnieć. Nie zwracamy uwagi na to, jak przez takie działanie popadamy w jeszcze większe kłopoty. W drugiej sytuacji to ja wiodę prym. Moje działania są najmniej efektywne wtedy, kiedy mam mało obowiązków. Dlaczego się tak dzieje? A znacie to: spokojnie się dzisiaj wyrobię, muszę zrobić tylko dwie rzeczy; jeszcze zdążę to zrobić, przecież mam cały dzień, pół dnia, mam jeszcze wieczór…ups trzeba iść spać. Trudno, zrobię to jutro. Przecież to tylko dwie rzeczy. No właśnie. Planujcie, ale z rozwagą i logicznym podejściem. Nie zapisujcie tysiąca rzeczy na liście TO DO jednego dnia, bo się nie wyrobicie, a irytacja i demotywacja, z powodu niewypełnionych planów, będzie tylko wzrastać. Dostosujcie taka listę do swojego nastroju, do stanu zdrowia, do własnych możliwości. Jest jeszcze coś – uwielbiam skreślać lub stawiać „ptaszki” przy wykonanych zadaniach. UWIELBIAM!

5. Pomyśl o konsekwencjach. 

Pamiętam sytuację, kiedy podczas nauki do trudnego i bardzo wymagającego egzaminu dopadł mnie taki leń, ale to TAKI leń, że potrafiłam gapić się w okno z notatkami na biurku przez godzinę, zapominając czasem nawet o mruganiu. Traciłam cenny czas bezpowrotnie, bo nie dość, że się nie uczyłam, to nie robiłam nic innego. Czasem podczas sesji miałam wysprzątany dom, czystki w szafach z ubraniami, a dokumenty były idealnie posortowane. Natomiast w tym przypadku było jedno wielkie zero.  Po kilkudziesięciu minutach zaczynały szarpać mną wyrzuty sumienia. I nagle zaczęłam do siebie mówić na głos. Ok, nie nauczę się – nie zdam egzaminu – będzie poprawka – będzie stres i presja – brak wolnego czasu – będzie się to za mną ciągnęło tygodniami – jak nie zdam poprawki będę musiała płacić – wszystko się przedłuży – uwalą mnie – moje dni na uczelni będą policzone. Zadziałało! Sama sobie przemówiłam do rozsądku. Oczywiście żadnego cudu nie było i dalej nie tryskałam motywacją, czy też energią. ALE. W końcu zaczęłam znowu się uczyć, sięgnęłam po te nieszczęsne notatki i zdałam egzamin bardzo dobrze. Ulga, którą czułam była nieoceniona! Pomyśl o konsekwencjach. Co się stanie, jak poddasz się lenistwu w danym momencie? Czy to wpłynie jakoś na Twoją przyszłość (bliższą lub dalszą)? Czy warto właśnie w tym momencie pozornie odpoczywać i nic nie robić, jeżeli wiesz, że później wynikną z tego same nieprzyjemności?

6. Miej swojego Anioła Stróża.

Zazwyczaj potrafię sama się zmobilizować, ale jak widzę, że nie ma na to szansy, to wiem, że potrzebuję kogoś w rodzaju Anioła Stróża. Jeżeli mam coś do wykonania, a wiem, że ten dzień nie należy do moich najlepszych, proszę o pomoc innych. Jak? Mówię: słuchaj mężu drogi, tudzież przyjaciółko, mam do zrobienia to, to i to – Twoją rolą jest mnie pilnować. Umawiamy się, że za godzinę, dwie przychodzisz/dzwonisz i pytasz jak mi idzie, czy robię to, co trzeba. Jeżeli się obijam, robisz mi nudny wykład i zaganiasz do pracy. Uwierzcie mi, że po czymś takim robię co do mnie należy, chociażby dla świętego spokoju. Może to i dziwny sposób, ale działa na mnie fakt, że powiedziałam komuś głośno o swoich planach. Wtedy czuję, że muszę się wywiązać i już. W chwilach kryzysu to dla mnie najlepsze rozwiązanie.

7. Czasem musisz odpuścić.

Nie jest Cię w stanie nic, ani nikt zmusić do tego, żeby się ruszyć i zrobić coś pożytecznego? Odpuść. Daj odpocząć mózgowi. Włącz ulubiony serial, przełączaj bezmyślnie kanały, patrz się na świat za oknem przez tyle, ile chcesz, nie gotuj obiadu, poszperaj w Internecie, zdrzemnij się, otul się kocem i wypij w spokoju i ciszy herbatę i nie wychodź z tego kokona, aż poczujesz się lepiej. Ale uwaga, niech Wam to jednak nie wejdzie w krew. Łatwo się przyzwyczaić. Nie mylcie odpoczywania z leniuchowaniem. Ja na przykład odpoczywam czytając, spacerując, rozmawiając, fotografując. Odpoczywam też podczas leżenia, czy zwykłego siedzenia. Tyle, że wtedy nie trwa to kilka godzin :D A leniuchuję oglądając setną powtórkę serialu Rodzinka.pl, siedząc w Internecie kolejną godzinę, gapiąc się w ekran telefonu, odświeżając po tysiąc razy Facebook i Instagram. Widzicie różnicę między jednym, a drugim? Ja zdecydowanie widzę. Potrafię przeleżeć w łóżku cały wolny dzień. I pozwalam sobie na to. Ale jestem już na tyle uświadomiona i pewna własnych potrzeb oraz możliwości, że wiem, iż nie mogę tego powtarzać często. Człowiek przyzwyczaja się do dobrego, ale totalne lenistwo jest tylko dobrem pozornym.

Przydatne linki:

• Bartek Popiel jest niesamowity, jeżeli chodzi o motywację, a już artykuł i filmik o tym, jak pokonać lenistwo jest mistrzostwem świata. To obszerny materiał, ale proszę, zróbcie coś dla siebie, dajcie sobie chwilę czasu i zamiast kolejnego bezsensownego odświeżania Facebooka, poświęćcie ten czas na materiał przygotowany przez Bartka. 
• Edyta Zając pisze o psychologii z niesamowitą pasją. Jej artykuł potrafi mnie w mig zmotywować do pracy. Lenistwo wzmaga prokrastynację, prokrastynacja wzmaga lenistwo. Cóż za fatalne połączenie. Artykuł o tym, jakim typem prokrastynatora jesteś i jak sobie z tym radzić, na pewno nie zaszkodzi, a może wiele pomóc.
• Kasia Głąb w swoim pierwszym filmiku stworzonym dla czytelników mówi o motywacji. A mówi o niej tak, że poczujecie moc! Ma zupełną rację mówiąc o sile motywacji wewnętrznej!

PRZESTAŃ BYĆ LENIEM! Udowodnij sobie, że nie dasz się wodzić za nos lenistwu. Pokaż, że potrafisz. A potrafisz bo, jestem tego absolutnie pewna, drzemią w Tobie niesamowite pokłady energii, wielkie ambicje i potencjał. Kto ma panować nad Twoim życiem, ja nie Ty?