SIERPIEŃ MOIMI OCZAMI

Sierpień był tak cudownym miesiącem, że pierwszy raz zapomniałam o aparacie, o zdjęciach. Dlatego tych powyższych jest jak na lekarstwo w dzisiejszym zestawieniu. W ogóle wszystkiego jest jak na lekarstwo. Ale przecież lato było w sierpniu tak intensywne, tak piękne i tak fantastyczne, że naprawdę nie myślałam o tym, żeby za każdym razem ubierać je w kadry. Trochę żałuję, ale z drugiej strony – spełniałam powiedzenie „żyj chwilą”. I żyłam. Zapraszam na kolejny miesiąc ukazany moimi oczami.

W lipcu zarywałam noce, nie dosypiałam. Nie potrafiłam zrozumieć, że to nie jest odpowiednia dla mnie droga. Wydawało mi się, że jeżeli skrócę sobie sen, to będę wydajniej pracować i więcej zrobię. Guzik z tego. Zmęczenie dawało mi się we znaki, byłam rozkojarzona, nerwowa, a wszystko, czego się podjęłam, zajmowało mi kilkakrotnie więcej czasu.  W sierpniu chciałam nad tym zapanować. Doszło w końcu do mnie, że warto jest położyć się wcześniej, żeby wstać odpowiednio wcześniej. Nie do końca mi to wychodziło. Tylko kilka razy położyłam się o naprawdę dla mnie obcej porze, bo około 22-23. To kropla w morzu. Jednak wychodzę z założenia, że właśnie w ten sposób chciałabym funkcjonować i dzięki temu w pełni wykorzystywać poranki. Wyciskać je do ostatniej kropli. Z tą nadzieją wkroczyłam w miesiąc wrzesień i na pewno będę nad tym pracować.

Sierpień okazał się równie imprezowy i pełen spotkań, co lipiec. Jestem zatem zadowolona, bo nieźle wykorzystaliśmy te wolne chwile, których mieliśmy niewiele.

Wróćmy do tych dni, przepełnionych zimną lemoniadą, dużymi kapeluszami, świeżymi sałatkami i długimi, ciepłymi wieczorami…

Udało mi się odhaczyć kilka letnich celów, takich jak na przykład:

• taniec w ciepłym deszczu w środku lata – absolutnie zachwycające uczucie nieporównywalne do żadnych innych;

• sesja zdjęciowa o zachodzie słońca – no dobra, na innych zdjęciach bardziej widać, że jest to faktycznie zachód słońca;

• prawie, jak świece dymne; prawie, jak sesja zdjęciowa; prawie robi wielką różnicę;

Ukochany widok z balkonu…

…i z naszej obecnej sypialni.

 

A w tle widzicie naszą szklarnię. W tym porannym świetle wygląda tak spokojnie.

Odrobina jedzenia, ale naprawdę od-ro-bi-na.

Światło, które budziło Nas codziennie, przepięknie malowało obrazy na ścianach.

Mały prezent dla przyjaciela przy okazji odwiedzin. Domowe ciasto śliwkowe, zapakowane w możliwie naturalny sposób.

Książki:

• Pora na życie, Cecelia Ahern
• Siła nawyku, Charles Duhigg
• Jutro, Guillaume Musso

Muzyka:

Jedna piosenka, która zawładnęła moim umysłem w sierpniu.

Dzisiaj tyle ode mnie. Pięknego i udanego dnia Wam życzę!

∗∗∗

A jak Wam minął upalny sierpień?