Smoothie z jarmużem, bananem i kiwi / mój pierwszy bieg

Od jakichś trzech tygodni regularnie ćwiczę. Na początek delikatnie, bez parcia na „wszystko fit”, co by nie stracić motywacji. Idzie mi naprawdę nieźle. Postanowiłam zatem w niedzielę dodać do całości bieganie. Zebrałam się więc w sobie i niespodziewanie wyszłam to właśnie uczynić. Zaskoczyłam tą decyzją wszystkich wkoło, a najbardziej chyba samą siebie. Kiedyś biegałam, tak. To było czasach gimnazjum? Szkoły średniej? W każdym razie upłynęło mnóstwo wiosen od tamtej pory. Jednak jak postanowiłam, tak też zrobiłam.

Nie biegałam już jakieś milion lat, więc podeszłam do wszystkiego na luzie. Psiak na smyczy, sportowe buty na nogach i luz w głowie. Na początku marsz, spokojne tempo, głęboki oddech, bez zrywów, spiny i presji. Ale tak sobie myślę, że ile będę tak chodzić, przecież wyszłam pobiegać, a nie na spacer. To też przyspieszyłam dosyć znacznie, jak się później okazało było to najgorsze posunięcie z możliwych. Ale o tym później. Łatwo się domyślić, że po jakiejś minucie sapałam już jak hipopotam, a kolka złapała mnie niedługo po tym. I nie odpuściła do końca skubana.
Zaczęłam się nieźle męczyć, nogi miałam jak z waty, a oczy powoli wychodziły mi z orbit. Oczywiście, żeby było śmieszniej, mój pies był jakieś tysiąc kilometrów świetlnych przede mną. Zerknęłam więc na telefon, żeby ilością przebiegniętych kilometrów zrekompensować sobie żałosny obraz mojej osoby w tamtej chwili. A tam mi bardzo mądra aplikacja pokazuje, że nie przebiegłam jeszcze nawet kilometra. Kilometra! Załamałam się na jakieś kilka sekund, po czym zacisnęłam zęby i biegłam dalej. Była to kolejna decyzja, za którą Nobla raczej nie dostanę. Udało mi się dobiec do domu z żałosną miną i na ugiętych nogach. Wyglądało to tak, jakby to mój pies wyprowadzał mnie na smyczy, a nie odwrotnie. Doczołgałam się do drzwi i ostatkiem sił wturlałam się do domu. Jęcząc i stękając ostatnim oddechem poinformowałam męża, że przebiegłam 2 kilometry i właśnie mam zamiar umrzeć. On popatrzył na mnie z miną cierpiącego człowieka i zatroskanym głosem spytał

Wiesz, że odległość liczona była w milach?

I co z tego?

I to z tego, że kompletnie nieprzygotowana, bez żadnych ćwiczeń, bez większego pomyślunku przebiegłaś tak naprawdę 3,5 km pierwszy raz od… hmmm powiedzmy od dawna. Ach zapomniałbym. Jutro nie podniesiesz się z łóżka. Zakwasy moja Kochana, zakwasy.

No i były. Takie, że ledwo chodziłam.

Moja głupota w przypadku pierwszego biegu przebiła moje wszystkie, ostatnie równie inteligentne, pomysły. Poczytałam, podowiadywałam się i teraz robię to tak, jak trzeba. Mam trening rozpisany na 10 tygodni i przez pierwsze 2 tygodnie wbrew pozorom w ogóle nie biegam, tylko maszeruję. Nauczę się dzięki temu cierpliwości, wytrwałości i systematyczności. A dodając do tego pozostałe zestawy ćwiczeń czuję, że w końcu aktywność fizyczna stanie się dla mnie tak naturalnym odruchem, jak oddychanie.

Trzymajcie za mnie kciuki!

A pozostając w sferze zdrowych nawyków, namawiam Was do spróbowania tego odjazdowego smoothie z jarmużem, bananem i kiwi. Jest pieruńsko zdrowe i naprawdę nieźle smakuje. Sama byłam pozytywnie zaskoczona, bo nie wierzyłam przez długi czas, że jarmuż w innej postaci, niż zdrowe chipsy, może smakować. A jednak. Spróbujcie, niesamowicie Was do tego zachęcam!

[dropshadowbox align=”center” effect=”lifted-both” width=”250px” height=”” background_color=”#ffffff” border_width=”1″ border_color=”#be9656″ ]Smoothie z jarmużem, bananem i kiwi[/dropshadowbox]

Składniki:

• 2 szklanki jarmużu
• 1 banan
• 1 kiwi
• ½ grejpfruta
• sok z połowy cytryny
• 1 szklanka soku jabłkowego

Sposób przygotowania:

Jarmuż dokładnie umyć i pozbyć się łodyżek (jeżeli są grubsze). Banana obrać ze skórki i pokroić na mniejsze kawałki. Grejpfruta obrać i pozbyć się wszystkich białych włókien, także tych ze środka. Można również wycisnąć po prostu sok z połowy grejpfruta. Kiwi obrać i przekroić na 4 części. Owoce wraz z sokiem z cytryny i sokiem jabłkowym umieścić   blendera i zmiksować.

Smacznego!

∗∗∗

A jak u Was mają się sprawy ze sportem? Lubicie? Potrzebujecie? Trenujecie? Mile widziane wszelkie rady dotyczące tego, jak spokojnie i odpowiedzialnie rozpocząć tę przygodę. Chłonę, jak gąbka :)

∗∗∗

Jeżeli ten wpis Ci się spodobał, bądź aktywnym czytelnikiem i wyślij go w świat za pomocą przycisków, które widnieją poniżej. Z góry dziękuję!